Een gat in haar shuka

Ik had het laatste gebouw nog niet achter mij gelaten of de eerste leerlingen van de lagere school komen achter me aan. Bij elke stap komt er eentje bij. Een allemaal willen ze goedendag zeggen, weten vanwaar ik kom en wat ik hier kom doen. Af en toe slagen enkelen een padje in tot er een stuk of zes overblijven. “Zullen we in de rivier gaan zwemmen?” Ik zat behoorlijk onder het zweet en was moe van de wandeling, mij even benatten trok me wel aan. “Haya, ik ga mee.” Ze geloofden eerst niet of ik wel mee zou gaan en daarna of ik wel in het water zou willen.
Toen ik m’n T-shirt uittrok vergaten ze zichzelf uit te kleden, en alhoewel ik het niet begreep, ging het ongetwijfeld over m’n bleke lijf. Ik zat al in m’n onderbroek in het water toen ze uiteindelijk alles uittrokken en het water insprongen. Even verder hebben 2 vrouwen waarschijnlijk een gat in hun shuka gewreven, terwijl ze me de ganse tijd nauwlettend in de gaten hielden, tot ik terug volledig was aangekleed.

Het water had deugd gedaan, maar na de beklimming stond ik terug in het zweet en snakte naar een douche. De wonde aan mijn voet is aan het bloeden. De nagel van de maasaischoen zat er niet diep genoeg in. Ik kijk na of ik reeds pleisters had opgeschreven en wacht op het avondeten.

Kongwa mag, wat mij betreft, gerust 4 sterren aan zijn hut hangen. Geef hem één kom, één pan, wat bamboespiesen en een houtvuur. Meer heeft hij niet nodig om de lekkerste schotels klaar te maken, zelf brood te bakken of –zoals vanavond- een overheerlijke quiche te serveren.