Een tevreden schooier
Door: Roger Andries
Blijf op de hoogte en volg Roger
24 Februari 2011 | Tanzania, Moshi
Met momenten was het moeilijk om niet te reageren in het Kiswahili, maar des te interessanter. Ze belde inderdaad een hotelletje en deed het omstandige verhaal van de berooide reiziger. Blijkbaar vroeg men aan de andere kant van de lijn 15.000 Tsh voor één nacht en probeerde ze af te dingen op die prijs. Na wat discussie wist ze de prijs te drukken tot 12.000 Tsh.
Ze belde haar vriend, die ik kort daarna hartelijk begroette. Blijkbaar was hij niet goed voorgelicht, je zag op zijn gelaat dat hij zich afvroeg hoe ik hem kende.
Tien kilometer verder stopte we voor het Royal Hotel (Wat er Royal was weet ik nu nog niet).
Binnen ontstond, uiteraard in het Kiswahili, een discussie tussen de chauffeur en de vrouw aan de balie. Ze wou bij nader inzien toch 15.000 Tsh. Ik stond uit het zicht en stak 7.000 Tsh in mijn broekzak.
Ze probeerde me zelf de prijsstijging mede te delen maar haar Engels ging niet echt vlot. Ik antwoordde dat die mevrouw 12.000 had gezegd en toonde die ook. Schouderophalend nam ze het geld aan en vroeg wat ik wou eten.
“Een paar bananen en water volstaan”
“Neen, het bananenseizoen is voorbij. (In Arusha kon je nog trossen van 20 kopen voor 0,5 euro). Ik voor friet met kip zorgen.” zei ze.
“En hoeveel zou dat kosten?”, vroeg de berooide reiziger.
“3.000 Tsh”
Ik moest nu wel het andere biljet van 5.000 Tsh bovenhalen. Ze nam ze aan, toonde mij de kamer en ‘vergat’ het wisselgeld terug te geven. De landloper was bij de pinken en vroeg zijn 2.000 Tsh terug.
“Of ik van haar internet even gebruik mocht maken om mijn vrouw van de vertraging op de hoogte te brengen?”
“Helaas, het internet werkt niet. Maar hier wat verder is een huisje waar je op het internet kan.”
De chauffeur wou me nog wel tot daar brengen, maar ik moest wel te voet terug. Zo’n extra’s vreet aan de winst. Voor 500 Tsh. wist Greta nu ook dat ik eerst vrijdag zou thuiskomen.
Het was echte ‘chipsi na kuku’. Of beter: het was echte chipsi. De ruw gesneden frieten waren verdronken in olie om daarna, bij wijze van uitlekken, te zijn afgekoeld. Met de kuku was het duidelijk nog slechter gesteld geweest. Te zien aan de vleugel die op mijn bord lag mag het dier gelukkig zijn dat het geslacht is. Dat moet namelijk gebeurd zijn vlak voor het de hongerdood zou zijn gestorven. Ik klaagde echter niet want ik heb voor meer dan 1,5 euro vetten binnen.
Stipt 10u stond de chauffeur er terug. Mogelijk was hij weer verbaasd, daar ik hem nu niet hartelijk begroette nu we elkaar wel kenden.
De voorbije 20 uur in het vliegtuig had ik nog regelmatig binnenpretjes.
De oplichters waren opgelicht en ik was het vliegtuig ingestapt met 200$ en 30 euro op zak.
Ik had zelfs nog 2.000 Tsh over!
Ze belde haar vriend, die ik kort daarna hartelijk begroette. Blijkbaar was hij niet goed voorgelicht, je zag op zijn gelaat dat hij zich afvroeg hoe ik hem kende.
Tien kilometer verder stopte we voor het Royal Hotel (Wat er Royal was weet ik nu nog niet).
Binnen ontstond, uiteraard in het Kiswahili, een discussie tussen de chauffeur en de vrouw aan de balie. Ze wou bij nader inzien toch 15.000 Tsh. Ik stond uit het zicht en stak 7.000 Tsh in mijn broekzak.
Ze probeerde me zelf de prijsstijging mede te delen maar haar Engels ging niet echt vlot. Ik antwoordde dat die mevrouw 12.000 had gezegd en toonde die ook. Schouderophalend nam ze het geld aan en vroeg wat ik wou eten.
“Een paar bananen en water volstaan”
“Neen, het bananenseizoen is voorbij. (In Arusha kon je nog trossen van 20 kopen voor 0,5 euro). Ik voor friet met kip zorgen.” zei ze.
“En hoeveel zou dat kosten?”, vroeg de berooide reiziger.
“3.000 Tsh”
Ik moest nu wel het andere biljet van 5.000 Tsh bovenhalen. Ze nam ze aan, toonde mij de kamer en ‘vergat’ het wisselgeld terug te geven. De landloper was bij de pinken en vroeg zijn 2.000 Tsh terug.
“Of ik van haar internet even gebruik mocht maken om mijn vrouw van de vertraging op de hoogte te brengen?”
“Helaas, het internet werkt niet. Maar hier wat verder is een huisje waar je op het internet kan.”
De chauffeur wou me nog wel tot daar brengen, maar ik moest wel te voet terug. Zo’n extra’s vreet aan de winst. Voor 500 Tsh. wist Greta nu ook dat ik eerst vrijdag zou thuiskomen.
Het was echte ‘chipsi na kuku’. Of beter: het was echte chipsi. De ruw gesneden frieten waren verdronken in olie om daarna, bij wijze van uitlekken, te zijn afgekoeld. Met de kuku was het duidelijk nog slechter gesteld geweest. Te zien aan de vleugel die op mijn bord lag mag het dier gelukkig zijn dat het geslacht is. Dat moet namelijk gebeurd zijn vlak voor het de hongerdood zou zijn gestorven. Ik klaagde echter niet want ik heb voor meer dan 1,5 euro vetten binnen.
Stipt 10u stond de chauffeur er terug. Mogelijk was hij weer verbaasd, daar ik hem nu niet hartelijk begroette nu we elkaar wel kenden.
De voorbije 20 uur in het vliegtuig had ik nog regelmatig binnenpretjes.
De oplichters waren opgelicht en ik was het vliegtuig ingestapt met 200$ en 30 euro op zak.
Ik had zelfs nog 2.000 Tsh over!
-
25 Februari 2011 - 18:29
Basopreis@live.nl:
Hoi Roger,
Je kent me niet maar je hebt leuke verslagen. Ik ga in april voor 3 maanden naar Tanzania te beginnen in Dar Es Salaam bij vrienden. Nog tips dan hoor ik ze graag van je.
Groetjes Bas
-
26 Februari 2011 - 17:13
Leen Uit Duffel:
Fantastische verslagen, ik heb echt genoten Roger, temeer ik perfect kan volgen......
Jammer dat je terug bent!!
Groetjes Leen -
05 Maart 2011 - 08:46
Bieke:
Pole babu! Maar een dagje langer in Tanzanialand lijkt me allesbehalve een straf ;-)
Vandaag pas de tijd gevonden om je verhalen door te nemen. Succes met de bouw en tot gauw.
Kila la heri!
b
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
