Een floere aap

De wind ging er vannacht nog harder tegenaan dan tevoren. Eén van de bogen van mijn tent sloeg door de druk naar binnen. Op zich geen echt probleem, je kan ze gewoon terug op z’n plaats duwen, maar je bent voor de rest van de nacht wel aardig bezig.
Nog half slaperig kruip ik ‘s morgens uit mijn tent, kom recht en… sta oog in oog met de burgemeester in vol ornaat. Hij had gehoord van wat problemen die, zo zei ik hem, ondertussen waren opgelost. “Lakini Rodger Arobayan, ik wil niet dat je ze de helpers betaalt.”
‘t Is om u een floere aap te verschieten. Wel betalen, niet betalen, wel, niet…
“Burgemeester, ik ben geen Maasai en ken ook alle gewoonten nog niet. Als jij zegt niet betalen, zal ik niet betalen. Maar wil jij dat dan eerst duidelijk maken aan iedereen?”
Zijn aanzien en gezag lijkt groot. De ruimte tussen de fundering van de muren moet opgevuld worden met grond, of beter gezegd met stof. Wel 20 Maasai werken zich in die stofwolk in het zweet.

Omdat Kongwa me vroeg of hij niets moest wassen, viel mijn euro. Geen slecht idee al zou ik het zelf doen, en niet hier in een kom, maar beneden in de rivier. Een echt aangename manier, al moest ik de rots waarop ik zat voortdurend natmaken om mijn achterhespen niet te roosteren.