Nog even vergaderen in Ngare Sero
Door: Roger Andries
Blijf op de hoogte en volg Roger
18 Februari 2011 | Tanzania, Dodoma
John en ik zouden vandaag naar Ngare Sero rijden om met de burgemeester afspraken te maken over de werken in juli.
Uiteindelijk vertrokken Frank en ik, in het gezelschap van Getamo (een ober in N°1) en een jonge Maasai (die ook steeds zo wordt aangesproken en nachtwaker is in N°1, maar wiens ouders in Ngare Sero wonen). John moest verstek geven want hij voelde zich niet goed.
Waar we tot hiertoe steeds tol dienden te betalen, was dit nu niet het geval. Frank praatte op de mannen in tot we tenslotte gratis door mochten. Dat Frank de man was om hier naar toe te komen bleek uit de kreten toen we het dorp binnenreden. Van alle kanten klonken enthousiaste begroetingen naar zijn adres.
Na een zoektocht naar de burgemeester, maakten we eerst een praatje op de ‘baraza’ (een afdak van een gebouw dat schaduw geeft). Terwijl de burgemeester daarna overleg pleegde met de Wazee (ouderen met veel gezag) was dit voor ons het ogenblik om de inwendige mens te versterken. In één van de plaatselijke restaurants (niet meer dan een met boomstammetjes gebouwde overdekking) had Frank al eerder een stuk geroosterde geit besteld. De twee geitenpoten, geroosterd boven een open vuur, werden in kleine stukjes gesneden. Geen gram vet, vlees of been gaat verloren. Ik stortte me op de beenderen, die daarna door de een plaatselijke hond verder werden afgekloven. De brokjes vet of vlees dien je in het zout, dat op de rand van het bord ligt, te doppen. Voor mij een goede reden om daarna een warme pint te drinken.
Samen met de burgemeester en een andere notabele (Mtendaji) gingen we ergens apart in de schaduw zitten. Ik uitte mijn ongenoegen over de luiheid en de geldzucht van sommige Maasai’s en zei dat we graag onze belofte wilden nakomen, maar dat er i.v.m. de Maasaihelpers duidelijke afspraken moeten worden gemaakt. Beide mannen verontschuldigden zich voor het gedrag van sommigen en verzekerden me dat dit zich niet zal herhalen. Ook Nalaré was op de hoogte van onze komst en kwam goedendag zeggen. Ik moest beloven van nog langs te komen.
Vervolgens werden afspraken gemaakt met Yona (mede-eigenaar en baas van de camping) voor het verblijf van de mannen van De Kruin uit Leopoldsburg.
De buurvrouw, wiens naam ik was vergeten te vragen, kwam ook goedendag zeggen. Vanaf nu kan ik haar groeten met “Mary takwenia sopai”.
Uiteindelijk vertrokken Frank en ik, in het gezelschap van Getamo (een ober in N°1) en een jonge Maasai (die ook steeds zo wordt aangesproken en nachtwaker is in N°1, maar wiens ouders in Ngare Sero wonen). John moest verstek geven want hij voelde zich niet goed.
Waar we tot hiertoe steeds tol dienden te betalen, was dit nu niet het geval. Frank praatte op de mannen in tot we tenslotte gratis door mochten. Dat Frank de man was om hier naar toe te komen bleek uit de kreten toen we het dorp binnenreden. Van alle kanten klonken enthousiaste begroetingen naar zijn adres.
Na een zoektocht naar de burgemeester, maakten we eerst een praatje op de ‘baraza’ (een afdak van een gebouw dat schaduw geeft). Terwijl de burgemeester daarna overleg pleegde met de Wazee (ouderen met veel gezag) was dit voor ons het ogenblik om de inwendige mens te versterken. In één van de plaatselijke restaurants (niet meer dan een met boomstammetjes gebouwde overdekking) had Frank al eerder een stuk geroosterde geit besteld. De twee geitenpoten, geroosterd boven een open vuur, werden in kleine stukjes gesneden. Geen gram vet, vlees of been gaat verloren. Ik stortte me op de beenderen, die daarna door de een plaatselijke hond verder werden afgekloven. De brokjes vet of vlees dien je in het zout, dat op de rand van het bord ligt, te doppen. Voor mij een goede reden om daarna een warme pint te drinken.
Samen met de burgemeester en een andere notabele (Mtendaji) gingen we ergens apart in de schaduw zitten. Ik uitte mijn ongenoegen over de luiheid en de geldzucht van sommige Maasai’s en zei dat we graag onze belofte wilden nakomen, maar dat er i.v.m. de Maasaihelpers duidelijke afspraken moeten worden gemaakt. Beide mannen verontschuldigden zich voor het gedrag van sommigen en verzekerden me dat dit zich niet zal herhalen. Ook Nalaré was op de hoogte van onze komst en kwam goedendag zeggen. Ik moest beloven van nog langs te komen.
Vervolgens werden afspraken gemaakt met Yona (mede-eigenaar en baas van de camping) voor het verblijf van de mannen van De Kruin uit Leopoldsburg.
De buurvrouw, wiens naam ik was vergeten te vragen, kwam ook goedendag zeggen. Vanaf nu kan ik haar groeten met “Mary takwenia sopai”.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
