Juist op tijd

Op deze dag des heren brengt zowat iedereen ¾ van de dag door in het huis van zijn religie.
Mama Bernardo zingt voor bij de Pinkstergemeenschap, en zal vandaag niet opdagen.
Ik ga tegen 9 uur (zo zei Mama Bernardo) aan de weg wachten op de daladala. Om 10.15 uur komt een overvolle daladala aangereden. Er moeten nog 3 mensen bij en dus 3 jongeren op het dak. Daar het vannacht geregend heeft wordt het langzaam schuiven tot op de grotere weg.

Ik steek de straat over en zie Steven en Waldo juist in de jeep stappen. “Waar gaan jullie naar toe?”
“Naar Endallah, we zijn vroeger terug dan voorzien.”
Oef, iets later en we hadden elkaar gemist. Dus stap ik mee in en… rijd terug naar Endallah.

Waldo heeft gelukkig nog een reservestick bij, die ik mag gebruiken. Zij vertrekken morgen, via de shortcut, naar de luchthaven. Dus ga ik morgen terug met de daladala naar Karatu om aan mijn blog te werken.