Hop naar de volgende vergadering (Vrijdag 18 juni)

Ik had John op het hart gedrukt geen urenlange vergadering te houden in aanwezigheid van de Amerikaanse dames.
Toen we de vrouwen gingen ophalen moesten we een ganse tijd wachten en tenslotte daagde alleen Andy op. Volgens haar was John hen dag en uur vergeten te bevestigen. Iets waarvan de schuld werd doorgeschoven, en doorgeschoven, en doorgeschoven… tot ze zoek is geraakt en dus opgelost. Toen we onderweg tal van genodigden op diezelfde vergadering ontmoetten besefte ik dat ik ook nog had moeten aanraden tijdig te beginnen, alhoewel dit toch hopeloos zou zijn.

Toen we zelf reeds een beetje te laat aankwamen waren we toch nog eerst. Dan maar een bezoekje links en rechts, om de tijd te doden en… uiteindelijk 2 uur later te beginnen.
John had wel het Amerikaanse project op de eerste plaats gezet, zodat de rest van hun programma zonder ons kon. Wat niet uitsluit dat we gedrieën (Mungu werd altijd bedankt zonder eerst uren te moeten wachten op het begin van de vergadering) uitgebreid werden bedankt voor de geleverde of voorgenomen prestaties. Ook een woordje van de gasten (Mungu ontsnapt telkens aan die vervelende taak) is onontbeerlijk om de vergadering te laten beginnen.

Het project is heel groot maar zou (het zal niet anders kunnen) stelselmatig worden verwezenlijkt. Andy is een lerares met enkele bachelor- en masterdiploma’s die na 3 jaar werken in de VS de wereld introk. Na een tiental jaar te hebben doorgebracht in enkele landen verspreid over de ganse wereld (o.a. Japan) belandde ze een jaar geleden in Tanzania. Samen met Tresa, haar compagnon en finacieel expert, besloten ze om het weeshuis waar ze eerst aan de slag waren te ruilen voor dit project.
Ze gaf op de vergadering uitvoerig uitleg over hun eisen i.v.m. het project, waarvan de 2 grootste pijlers gericht zijn op meisjes en armoede.

Tot onze opluchting zou de rest inderdaad zonder ons worden afgewerkt. Nu zou er geredetwist worden over het dorp waar men een terrein zou voorstellen. Want, zei John achteraf, ieder dorp was kandidaat.

Die avond werd de generator die John in Arusha had gekocht geïnstalleerd en zat de ganse familie aan het scherm gekluisterd om naar de video van de Lion King te kijken. Voor mij een gelegenheid om enkele teksten op stick te zetten, wat me veel tijd en geld zou besparen in het internetkantoor.