Gedwongen ruszt (dinsdag 15 juni)

Het zou een dag worden van schrijven en lezen. Geen werk of bezoekers. Het enige wat ik kon doen was de slaapzaal ruwweg uitzetten om te voorkomen dat men de rotsblokken daar zou afkappen waar er moet gegraven worden. Een werkje van niets dat ik deed met de hulp van Franki, zoon van de computerleraar, en Godi. Godi is de afkorting van ‘Godlissen’. Die naam dankt hij aan het feit dat, volgens zijn ouders, God uiteindelijk geluisterd heeft en hen, na 4 dochters, toch nog een zoon schonk. Een opvolger van John en van in het begin al een kleine koning, die deze wetenschap al gretig misbruikt ondanks zijn prille leeftijd van 7 jaar.

Ik verwacht een stilte voor de storm, want John is in Arusha naar een begrafenis en wij zouden deze week aankopen doen. Alle bouwmaterialen voor de slaapzaal dienen, omwille van de betere prijs, in Arusha gekocht. Om 20 uur was het zover. Petro kwam zeggen dat de directeur van de school ons met zijn jeep, tegen gulle betaling, naar Karatu zou brengen om dan per bus naar Arusha te gaan. “Tutaondoka saa kumi na mbili.” Om 6 uur ‘s morgens vertrekken? Oké, ik neem me voor om af te gaan op het licht. Vanaf 6 uur begint het licht te worden en ik verwacht hen toch niet voor 7 uur.