Vrijdag Endallah: Lala salama Ako
Door: Roger Andries
Blijf op de hoogte en volg Roger
01 Juni 2009 | Tanzania, Karatu
‘Babu’ is ondertussen gewijzigd in ‘Ako’. Beide betekenen grootvader maar het laatste in de stamtaal. Ik ben nog niet verder geraakt dan de begroetingen op elk moment van de dag en nog enkele andere woorden. Samen met de bijhorende antwoorden vinden velen dit genoeg om te beginnen in het Kiiraqw en me ‘Ako’ te noemen.
‘Lala salama Ako’ (slaap wel opa). En dat doe ik meestal wel eens alles rustig is. Alleen...Het is me de vorige jaren ook overkomen. Na een week of vier van chapata’s als ontbijt en minstens éénmaal rijst per dag (soms de tweede maaltijd vervangen door pasta) met een soort boontjes en wortelen, begint het. Ik begin weer te dromen van op steen gebakken pistolets met spek, een goeie chinees of een stokbrood met gehakt. Ongetwijfeld zullen mosselen, een japanner en biefsteak friet ook nog de revue passeren.
Een goede douche, waarna je met droge voeten over een propere vloer naar je kamer kan.
Het zijn kleinigheden waar men zich soms aan stoort maar waarvan men het gemis maar echt herkent als het voorbij is. Alleen het eten speelt, gezeten bij weer een bord rijst, wel eens op.
In een dorp wonen zonder elektriciteit is voor een carnivoor als ik een zware opdracht. In de tijd dat ik hier ben heb ik al één kippebil gegeten. Dagaa wordt er een lekkernij door. Het gedroogde visje van 3 cm lang en 3 mm dik wordt (met kop- en staartje) in een soort sausje klaargemaakt. Het heeft een ietwat zanderige smaak maar ik kijk er naar uit als vleesvervanger. Het kleinnood stond wegens zijn prijs ook slechts tweemaal op het menu.
Voor gasten of een feestdag sneuvelt er wel eens een haan die de acht monden kan vullen. Wanneer het een groter feest is (min. 15 mensen) of als mzungu zijn afscheid geeft zal een geit (26 euro) de geest geven. Twee jaar geleden waren op het afscheid 20 genodigden maar het gebeuren had ruchtbaarheid gekregen. Verleden jaar diende de mzungu, bij het berekenen van het aantal genodigden, het aantal geiten te verdubbelen. Ook de drank (bier en cola) hadden vlug hun weg gevonden. Dit jaar zullen ze het ook met 2 geiten moeten doen of het feest kost me meer dan de rest van het verblijf.
“Ako, karibu chakula” (kom eten opa) zegt mama Bernardo. Wedden dat het rijst met boontjes en wortelen zijn.
‘Lala salama Ako’ (slaap wel opa). En dat doe ik meestal wel eens alles rustig is. Alleen...Het is me de vorige jaren ook overkomen. Na een week of vier van chapata’s als ontbijt en minstens éénmaal rijst per dag (soms de tweede maaltijd vervangen door pasta) met een soort boontjes en wortelen, begint het. Ik begin weer te dromen van op steen gebakken pistolets met spek, een goeie chinees of een stokbrood met gehakt. Ongetwijfeld zullen mosselen, een japanner en biefsteak friet ook nog de revue passeren.
Een goede douche, waarna je met droge voeten over een propere vloer naar je kamer kan.
Het zijn kleinigheden waar men zich soms aan stoort maar waarvan men het gemis maar echt herkent als het voorbij is. Alleen het eten speelt, gezeten bij weer een bord rijst, wel eens op.
In een dorp wonen zonder elektriciteit is voor een carnivoor als ik een zware opdracht. In de tijd dat ik hier ben heb ik al één kippebil gegeten. Dagaa wordt er een lekkernij door. Het gedroogde visje van 3 cm lang en 3 mm dik wordt (met kop- en staartje) in een soort sausje klaargemaakt. Het heeft een ietwat zanderige smaak maar ik kijk er naar uit als vleesvervanger. Het kleinnood stond wegens zijn prijs ook slechts tweemaal op het menu.
Voor gasten of een feestdag sneuvelt er wel eens een haan die de acht monden kan vullen. Wanneer het een groter feest is (min. 15 mensen) of als mzungu zijn afscheid geeft zal een geit (26 euro) de geest geven. Twee jaar geleden waren op het afscheid 20 genodigden maar het gebeuren had ruchtbaarheid gekregen. Verleden jaar diende de mzungu, bij het berekenen van het aantal genodigden, het aantal geiten te verdubbelen. Ook de drank (bier en cola) hadden vlug hun weg gevonden. Dit jaar zullen ze het ook met 2 geiten moeten doen of het feest kost me meer dan de rest van het verblijf.
“Ako, karibu chakula” (kom eten opa) zegt mama Bernardo. Wedden dat het rijst met boontjes en wortelen zijn.
-
01 Juni 2009 - 19:18
Internetfreak:
Je vergeet de asperges, witloof enz. alsook de lekkere vis zoals rog of roodbaars en waarom mogen de garnalen, gamba's enz niet meespelen of misschien ineens een zeevruchtenschotel? En natuurlijk bij alles een gepast wijntje of had je liever een fris biertje? -
02 Juni 2009 - 20:55
Bieke:
salama !
Geniet nog dubbel en dik van de dagen op Endallalaanse bodem, gr aan siti bin, bara bara, john en rodha, tandao,... en al de rest en voor als je weer in hat land van de uurwerken en agenda's komt: hou 4 juli al maar vrij want dan gaan we met alle kiswahili klasgenootjes een afrikaans hapje eten om het jaar af te sluiten. Toch al iets om naar uit te kijken als je weer in dit apenland bent ! :-) -
07 Juni 2009 - 19:12
Kristine:
Heb deze middag (toen we naar huis kwamen van het damesvolleybalweekend) pas je adres gekregen van Greta.
Ff gaan stemmen en mij daarna voor de pc gezet om je verhalen vanaf de eerste dag te lezen. Het is de moeite! Heb de indruk dat je er al goed ingeburgerd bent. Ge moet het maar doen! Dit is niet voor elke westerling weggelegd. Geniet nog van je laatste dagen daar. Het moment van een goe stuk vlees en een goei frisse pint is nabij.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
