Zondag Karatu: Een terrasje doen
Door: Roger Andries
Blijf op de hoogte en volg Roger
01 Juni 2009 | Tanzania, Karatu
Thuis spreken ouders de stamtaal, in Endallah is dat het Kiiraqw. Rond de Kilimanjaro wonen de Chaga, die ook een eigen taal hebben. Met meer dan 200 stammen worden er wat taaltjes gebrabbeld. Dat moet ook Nyerere gedacht hebben en als eerste president voerde hij het Kiswahili in, wat nu de officiële taal is en bovendien de meest verspreide Afrikaanse taal.
Logisch dus dat de lessen in de lagere school ook in die taal gegeven worden.
Helaas, een onverlaat van één van de vorige ministers dacht een moment van verlichting te hebben toen hij, voor het secundair onderwijs, het Engels verplicht maakte.
Het gevolg: leraars die meestal een onverstaanbaar tot zelfs zeer slecht Engels spreken maar wel les geven in die taal. Je moet al een zeer goede leerling zijn om de man te begrijpen, het vervolgens min of meer goed op te schrijven en het daarna te leren. En toch zijn ze verbaasd als er maar vijf geslaagden zijn op 24.
De wet krijgen we wel niet gewijzigd, maar we besloten (met de financiële steun van de Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking van Bonheiden) een echt goede leraar Engels aan te werven. Aldus hopen we het Engels van de leraars en studenten zowel als het aantal geslaagden op te krikken.
De vacature die we in 2 kranten gaan laten verschijnen is de reden waarom ik nu aan de terrastafel in Karatu zit (in het gezelschap van ... een halfliterflesje Serengeti baridi (een frisse pint).
Al mijn gefiets is een ramp voor de Tanzaniaanse economie, want zelfs na 3 keer laten ze nog altijd de hak vallen om naar de rand van de weg te komen. Alhoewel, vandaag vielen er geen hakken want het is zondag, maar zit iedereen in een kerk of is er naar op weg. Alleen wazungu, die zelfs in geen tovenaar geloven, houden zich met wat anders bezig.
Naar een kerk, want er zijn in het verleden blijkbaar missionarissen van allerlei slag op zielenjacht geweest. Je kan kiezen uit een katholieke, lutheraanse, zevende advents, islam of misschien nog andere religieuze gemeenschappen. Voor wie de keuze nog niet voldoet is er nog het traditionele geloof, zeg maar het geloof in de natuurelementen.
Deze laatsten vergaderen (gepast) onder de ‘mti takatifu’, de heilige boom. Alle anderen kunnen, dankzij hun buitenlandse zielsgenoten of hun bedelende herder, in een kerk onderdak vinden.
Op zondag gonst het dan ook van de ‘Mungu juu, shetani chini’ (god boven de duivel onder) en doet er links of rechts een bisschop een wonder. De moedigsten onder hen zullen het uithouden tot in de late namiddag.
Ondertussen hou ik het bij wat zon, een boek en een Serengeti baridi.
Logisch dus dat de lessen in de lagere school ook in die taal gegeven worden.
Helaas, een onverlaat van één van de vorige ministers dacht een moment van verlichting te hebben toen hij, voor het secundair onderwijs, het Engels verplicht maakte.
Het gevolg: leraars die meestal een onverstaanbaar tot zelfs zeer slecht Engels spreken maar wel les geven in die taal. Je moet al een zeer goede leerling zijn om de man te begrijpen, het vervolgens min of meer goed op te schrijven en het daarna te leren. En toch zijn ze verbaasd als er maar vijf geslaagden zijn op 24.
De wet krijgen we wel niet gewijzigd, maar we besloten (met de financiële steun van de Gemeentelijke Raad voor Ontwikkelingssamenwerking van Bonheiden) een echt goede leraar Engels aan te werven. Aldus hopen we het Engels van de leraars en studenten zowel als het aantal geslaagden op te krikken.
De vacature die we in 2 kranten gaan laten verschijnen is de reden waarom ik nu aan de terrastafel in Karatu zit (in het gezelschap van ... een halfliterflesje Serengeti baridi (een frisse pint).
Al mijn gefiets is een ramp voor de Tanzaniaanse economie, want zelfs na 3 keer laten ze nog altijd de hak vallen om naar de rand van de weg te komen. Alhoewel, vandaag vielen er geen hakken want het is zondag, maar zit iedereen in een kerk of is er naar op weg. Alleen wazungu, die zelfs in geen tovenaar geloven, houden zich met wat anders bezig.
Naar een kerk, want er zijn in het verleden blijkbaar missionarissen van allerlei slag op zielenjacht geweest. Je kan kiezen uit een katholieke, lutheraanse, zevende advents, islam of misschien nog andere religieuze gemeenschappen. Voor wie de keuze nog niet voldoet is er nog het traditionele geloof, zeg maar het geloof in de natuurelementen.
Deze laatsten vergaderen (gepast) onder de ‘mti takatifu’, de heilige boom. Alle anderen kunnen, dankzij hun buitenlandse zielsgenoten of hun bedelende herder, in een kerk onderdak vinden.
Op zondag gonst het dan ook van de ‘Mungu juu, shetani chini’ (god boven de duivel onder) en doet er links of rechts een bisschop een wonder. De moedigsten onder hen zullen het uithouden tot in de late namiddag.
Ondertussen hou ik het bij wat zon, een boek en een Serengeti baridi.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
