Woensdag Karatu: Struikelen over mafundi

Dr. Wilbrod Peter Slaa is parlementslid voor het district Karatu en kwam de laatste maanden regelmatig in kranten en op TV door zijn strijd tegen de corruptie in Tanzania.
Zo zitten enkele ministers in de gevangenis daar zij zich hadden vergist tussen de staatskas en hun eigen geldbeugel. Een kleine vergissing waardoor de staat zonder geld zit maar de ministers in goeden doen zijn. Uiteraard hebben ook buitenlandse maatschappijen hun profijt gedaan uit deze verwarring. Om zijn reactie tegen deze geplogenheden, maar waarschijnlijk ook met het oog op uitbreiding van Chadema (zijn oppositiepartij) en de volgende verkiezingen, werd Dr. Slaa op meerdere plaatsen uitbundig ingehaald en zo ook in Karatu. Vanwege onze regelmatige ontmoetingen en vriendschap was ik zondag ook aanwezig en moest zoals tal van andere gasten mezelf aan het publiek (men zegt 7.000 mensen) voorstellen. Alhoewel men zegt dat God almachtig is heeft hij, mijn inzien, meerdere steken laten vallen. Bij Dr. Slaa is hij vergeten een knop aan/uit te installeren, en eens het zijn beurt is kan je gerust heen en weer naar Arusha rijden en je plaats terug innemen. Alleen de duisternis was in staat hem te stoppen.

Dezelfde avond hebben Siti Bin en John rond de tafel gezeten met enkele fundi’s (gespecialiseerde vaklui als het ware) om –echte- contracten (een uitvinding van Siti Bin die hij zelfs door hun strot heeft kunnen rammen) te onderhandelen.
Er was volk nodig voor het plaatsen van het dak van de eetzaal, en daarna voor de volledige verdere afwerking en voor het maken van de fundering van de labo’s en het metsen van de muren. Voor het dak waren 2 kandidaten waarvan, omwille van de omvang, slecht één echt geschikt leek. Voor 3,5 miljoen shilling (2.000 euro) was de fundi bereid om het dak (4,5m hoog en 3m boven de grond) met 12 mensen in 15 dagen af te werken. Deze prijs omvat alleen arbeidsuren (materiaal hadden we zelf al gekocht in Arusha) maar het enige materieel dat wordt gebruikt zijn hamers en een meter. De prijs lag te hoog volgens de onderhandelaars en na wat gepalaver zakte deze tot 2,8 miljoen. Er werd een dag bedenktijd gevraagd en bij hun terugkeer de volgende dag werd de prijs verminderd tot 2,5 miljoen en met een handdruk beklonken.

Gelijkaardig verliep het met de Fundi voor de afwerking van de eetzaal en de fundering van de labo’s. Alhoewel enige kandidaat werd ook hem nog een miljoentje ontfutseld en zal hij met zijn ploeg van 10 mannen al de klussen klaren voor 5 miljoen.
Om de goede afloop te vieren hebben beide onderhandelaars een flinke tas thee gedronken.

Er was gisteren dan ook heel wat volk aan de slag in de school. Een ploeg ijzervlechters zorgt voor de wapening van het beton.
Aan het dak werd vlijtig getimmerd en er werden rotsblokken gelegd voor de fundering van de labo’s.

Ondertussen met John nagegaan wat nog nodig was en uitgekeken wat waar dan nog zou moeten komen. Het uitzetten van de laatste gebouwen zou ik de volgende aanvatten. Een hoestje dat al enkele dagen niet van opgeven weet en keelpijn vannacht deed me besluiten om gebruik te maken van een jeep die richting Karatu reed. Ik wou erger voorkomen en begaf me naar het dispensarium aldaar (In Endallah was de dokter niet aanwezig).
Willen of niet maar een blanke is gedoemd om de gewone man of masai voor te steken.
De dokter zag de witte zitten en gebood hem mee te komen, vier voorgangers negerend.
Dezelfde man die op de fiche van Siti Bin enkele maanden geleden als naam Steve Roja (bedoeld als Steven van Roger) invulde, dat daarna meer welluidend werd gemaakt door de verpleegster door er Rojas van te maken, moet nog problemen hebben gehad bij dit voorbereidende werk. Namen van buitenlanders is voor ons moeilijk zei hij en schoof mij fiche en pen toe. Er zou ook een bloedstaaltje genomen worden, waarna een half uurtje diende gewacht. Voor de eerste keer was een half uur korter dan dertig minuten, althans voor een witte, en mocht ik wachten op de dokter met enkele krabbels op mijn fiche. Weer twee voorgangers achterlatend werden mij een siroop en 2 soorten tabletten voorgeschreven die ik in hetzelfde gebouw bij het kamertje farmacie mocht afhalen, na betaling van 0,9 euro consultatie en 4 euro voor de geneesmiddelen. Ik heb dan maar geen bewijs voor terugbetaling van de ziekenkas gevraagd.
Nu nog afwachten of het helpt maar in het zak gezet ben ik toch al zeker niet.