Op flamingojacht

De opkomst van de zon was zo prachtig dat de meesten onder ons het wilden zien gebeuren. De toasten waren op en dus bakten de koks zelf brood. Ja, op een open houtvuur! De omeletten waren er nog, maar in kleinere porties. Niets kon ons demotiveren, want vandaag was het een belangrijke dag.
De vierde dag van de zeven, hoog tijd om aan het betonneren te beginnen. Eerst de kolommen, op de hoeken, bekisten en betonneren. Daarna de ringbalk, aan de achterzijde, bekisten en betonneren en ondertussen verder werken aan de dakspanten. Wat de wapening en de betonblokken betreft was de aankoop van een generator, in Arusha, een goede zaak geweest. Normaliter zou alle ijzer, dikke en dunne wapeningsstaven, ijzeren golfplaten of kleinere betonblokken, puur handwerk geweest zijn. Niet dat het ons teveel was maar 7 dagen is dan te weinig.
Het werd stilaan spannend. Zouden we het halen? Het werk werd zwaarder en moeilijker en ons trio, Bloemperkje, Duiker en Marias konden het tempo niet meer aan. Af en toe, maar op de juiste momenten, kwamen ook de fundi’s ons bijspringen.

Om geen tijd te verliezen werd een uitstap naar het meer ‘Lake Natron’ tijdens de rustperiode ingelast. Het is een enorm groot, maar ondiep, (zout)meer met duizenden flamingo’s. Echt de moeite waard al moet je ervoor door de korstige modder.

Dat de sfeer er nog steeds goed inzat was duidelijk. De jongeren kaarten een spelletje, waarbij de gehanteerde termen nog lager bij de grond waren dan de naam van dat andere spelletje. De volwassenen keken toe of speelden ‘rammen’, en hoe de dame ook de puntenscore bijhield, winnen deed ze niet.