De waterman
Door: Roger Andries
Blijf op de hoogte en volg Roger
01 Juli 2011 | Tanzania, Dodoma
Ondertussen heeft manager enkele fundi's bij elkaar gehaald om de stammetjes in te betonneren. De koe wordt blijkbaar direkt bij de horens gevat. Ondertussen blijft het water van de waterval onophoudend uit de plastic darm spuiten. Een T-stuk voorziet in twee aftakkingen, één naar de keuken en één naar het sanitair.
Door de aanwezigheid van de Belgen speelt er zich een grappig schouwspel af dat als volgt gaat:
In de keuken is men het eten aan het bereiden, waarbij water onontbeerlijk is. De sanitaire tak werd afgesloten door de buis dubbel te plooien.
De manager zit onder een boom met zicht op zijn sanitaire installatie.
Eén van de Belgische vrouwen gaat richting toilet. De manager wacht tot ze in het toilet is, veert recht en vouwt de keukentak dubbel en de andere open. Keert ze terug dan wisselt hij weer de toevoer. Is de ene net terug en komt er iemand anders eventjes daarna, dan zou je denken dat hij aan het sporten is. Het duurt dan ook niet lang of hij stelt één van de jongeren aan om zich bezig te houden met de watervoorziening.
Na mijn douche, die ik weer op Afrikaanse wijze neem, trek ik de 2 shuka's aan die ik gisteren kocht en met een broeksriem samenbind. Ik ben als het ware een witte (en ook dikkere) Maasai. Nog niet echt, maar na enig twijfelen besluit ik mijn mannelijkheid de vrijheid te geven en ontdoe me van mijn slip.
Ondanks de wind weet ik mijn shuka's goed op zijn plaats te houden, zodat niemand kan geschokt worden door een witte kont. Deze kledingswijze geeft een vrij gevoel en lijkt mij uiterst geschikt als men niet moet werken, iets wat een Maasai toch niet overkomt.
Wat het hurken betreft is nog enige oefening aangewezen om te voorkomen dat ik mijn kroonjuwelen tentoonstel.
Deze outfit (al of niet met slip) zal voortaan mijn avondkledij zijn.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley