Zingen, dansen en pombe

Ik ging,langs Marias om, naar het centrum. Marias was op het besnijdenisfeest en Nalaré zat met 2 andere dames te kletsen en juwelen te maken bij een tas thee. Ik moest eerst een tas thee drinken en daarna wou ze persé mee. Omwille van mijn kleine ambetanterik had ik kousen en botinnen aangetrokken. Niet mijn beste ingeving. Om door de rivier te waden moest alles terug uit en kon ik, vanwege het water en het zand op blote voeten verder. Nalaré bleef in het centrum en ik nam bij mijn terugkeer op het einde een kortere weg.
Het was duidelijk niet mijn helderste dag. Op de plaats van oversteek laten de Maasai in de voormiddag hun geiten en koeien drinken. De rand lag dan ook bezaaid met vlaaien en keutels. Teruggaan naar de brug zou willen zeggen dat ik hen de rug toekeerde en vies was van hun kostbaarste bezit.
Er zat niets anders op dan weerom mijn botinnen en kousen uit te trekken en door te stappen. Eerst door de mest, dan door het water en aan de overkant weer door de uitwerpselen. Het leverde me een goedkeurende begroeting op, en het zand op de heuvel schuurde mijn voeten terug proper.
Eén van de Maasai (ik kan onmogelijk al die namen onthouden) nam me in de namiddag mee naar het feest. Na heel wat begroetingen gingen we, een eind van de manyatta vandaan, naar een boom waaronder een hoop Maasai zaten of lagen. "Hapa tutakula nyama choma. Unapenda nyama?" (Hier zullen we gerossterd vlees eten. Je lust toch vlees). Er werd een puntige tak in de grond gestoken waarop een stuk van de schouder van de koe werd gespiest. Hij nam zijn machete en sneed er brokjes vlees af die we om beurten binnenspeelden. Het vlees was gelukkig niet doorbakken en lekker, alhoewel sommige stukjes bij ons niet voor consumptie geschikt zouden geweest zijn. Eens de homp vlees verorberd gingen we terug naar de manyatta. Even verder vroeg hij 'dawa' (geneesmiddel) voor een man die, eveneens met een homp vlees in zijn handen, er in het zand zat. "Hij heeft met zijn machete in zijn voet gekapt." Ik zag een grote wonde, waar weliswaar een verband had op gelegen, maar vol vuil en zand. Mijn verbandkistje bestond dit jaar (en voor het eerst) alleen uit een doosje pleisters. "Bas" (het zij zo) zei hij na mijn ontkenning, en kauwde verder aan zijn homp.
In de manyatta lagen, onder de schaduwgevende takken, de wazee (de oudere mannen) zich vol te gieten met pombe, een eigen sterk alcoholisch brouwsel. Sommigen waren reeds buiten westen en anderen waren tegen mij aan het lallen. Mijn Maasai bood mij in een hut eveneens een beker pombe, een sterk ruikend vocht, aan. Hoewel ik graag zou geproefd hebben, weigerde ik. Ik was bang dat ik dan zou gedwongen worden de ganse beker uit te drinken. Geen probleem voor hem en hij dronk de beker in één teug leeg. Zijn heldere blik van 's morgens nam in tegenovergestelde evenredigheid af met zijn drankverbruik.
Ik moest alsmaar foto's nemen. Van zijn tweede moeder, zijn broer, zijn zus en zijn eerste moeder. Met de smoes dat mijn batterij bijna leeg was en ik het dansen nog wou fotograferen, hield hij de fotosessie voor bekeken.
Eerst gaan de vrouwen dansen en daarna de krijgers stamelde hij, want na zijn ogen liet nu ook zijn tong het afweten.
Om te kunnen gaan en staan waar ik wou gaf ik hem de raad nog iets te gaan drinken, ik zou me wel weten te redden.
Hij vond het eveneens een schitterend idee, en verdween.
Na de dans van de krijgers hield ik het voor bekeken. Vanaf nu was het dansen, zingen en drinken tot iedereen te moe of te zat was. Vrij laat viel ik in slaap, ondanks het gezang dat niet scheen op te houden.