Naar een ander niveau

Het is zalig hier. Het is stil, winderig en warm. Nog één boek en mijn leesvoer is op. Ik ben de enige kampeerder naast de 6 of 7 Maasai die hier de zaak runnen. Iedereen praat over 'sherehe' (het feest) waarop ik door 3 Maasai wordt uitgenodigd. Het is een besnijdenisfeest in de naburige manyatta. Ik kijk er nieuwsgierig naar uit.
Aan de rivier zet ik me neer op een uitstekende rotsblok in het water. De 3 naakte morani storen zich niet aan mijn aanwezigheid. Ze wassen zichzelf en hun shuka's. Afgunstig besluit ik mijn kleren ook eens goed uit te spoelen, als ik mij bespied weet door 3 vrouwen. Om niet te shokeren (ik heb al eens ondervonden hoeveel opwinding een witte kont kan teweegbrengen) hou ik mijn onderbroek maar aan. Is het toeval of eveneens nieuwsgierigheid maar even later komen ook 3 meisjes hun shuka's wassen. Ik wacht to mijn kleren min of meer droog zijn, klop er het zand en de uitgedroogde stront af.
Tijdens het schrijven op de camping hoor ik plots gezang. Ik zag aan de bendenkant van de camping een groepje Maasai, waarvan enkelen een tak met bladeren droegen. Dit moest te maken hebben met het feest. Ik heb ze nog juist in mijn bereik om een foto te nemen. Er wordt echter hevig gegesticuleerd geen foto's te nemen. Ik leg me er bij neer een kijk naar het schouwspel.
Vooraan in het groepje lopen 3 naakte mannen. Zij hadden gedurende een maand buiten moeten leven en het eerste water (vuil of niet) moeten drinken dat ze tegenkwamen. Nu werden ze door de groep ingehaald en samen lopen ze naar de manyatta waar ze één blauwe shuka krijgen.
Langs de voorzijde van de camping komen een vijftal jongens met blauwe shuka's en veren in hun kroezelhaar. Ze blijven even verder staan. Een man komt naar hen toe en gebaart wat vooruit te gaan. Bij de tweede halt komt één van de mannen in zijn blauwe shuka naar hen toegelopen, en werpt hen zijn shuka toe. Waarop hij naakt terugloopt en de groep jongens een eindje vooruit gaan. Hetzelfde herhaalt zich met de 2 andere mannen, zodat uiteindelijk iedereen in de manyatta is aangekomen.
Het vgerdere verloop is alleen voor de mensen van de manyatta bestend, mijn uitnodiging geldt voor de tweede dag.
Bij navraag aan één van de Maasai van onze camping zou nu, naar aloude traditie, met een scherp mes een stuk van de voorhuid worden weggesneden. Belangrijk hierbij is dat de besnedene noch door geluid, noch door oog- of gelaatstrekken uiting zou geven van pijn. Alleen dan zal hij als een echte krijger worden aanzien. Hij zou hierbij, enigzins gedrogeerd door drank, worden aangemoedigd en geschenken worden beloofd om zich sterk te houden.
"En wat doet men met de wonde?" "Och, dat geneest vanzelf" zegt de manager, "na een week of twee is alles weer normaal." Mogelijk stoere taal van iemand die het ook heeft ondergaan. De literatuur die ik hierover las gaf herstelperioden tot 4 maanden aan, maar waarschijnlijk is deze periode korter bij mannen dan bij vrouwen.
Deze drie mannen zijn door deze ceremonie opgeklommen tot het niveau 'Morani' (krijger).