Marias hayupo.

Half juni is voor de toeristische sector nog dood seizoen. Waar je volgende maand iedere morgen tientallen jeeps in Karatu ziet passeren richting Ngorongoro, zijn het er nu 2 of drie.
Ook hier in Engare Sero zijn er nog geen gasten, zodoende staat in Lengai Lodge alles vrij en kan ik in een kamer slapen i.p.v. in mijn tent.
Nadat Tandao en Happy deze morgen zijn teruggekeerd blijf ik achter met 1 Mwiraqw (Nyavuru) en drie Maasai. Het uitgebreide en lekkere avondmaal was bereid door Nanyori, een Maasai-vrouw mij onbekend. Hoe lekker ook ik moest meer dan de helft laten staan en probeerde uit te leggen dat een beetje voldoende was, maar tevergeefs.
’s Morgens trok ik naar beneden om Marias, zijn familie en de andere mensen daar te gaan begroeten. Andere mensen betekent hier vrouwen en kinderen, want de mannen zijn meestal uithuizig. Mijn ziekte moet zelfs hier overal de ronde hebben gedaan want al van ver kwamen kinderen afgestormd en (een blanke wordt van zeer ver herkend) oo k de vrouwen stonden me op te wachten en vroegen of ik genezen was. Tot mijn verbazing werd ik door enkele van hen (Nalaré, Mary en enkele wiens naam ik niet ken) omhelsd, terwijl Maasai vrij koel zijn in het begroeten. Mannen raken bij wijze van handdruk slechts elkaars vingertoppen aan en tussen mannen en vrouwen is er helemaal geen aanraking. “Marias yupo?” (Is Marias hier?), vroeg ik toen ik bij hun hut kwam. “Hayupo” (hij is er niet), antwoordde Nalaré, hij is naar het dorp. Ik werd uitgenodigd om binnen te komen. Er waren juist enkel herstellingen (met geitenstront) aan de hut uitgevoerd, zodat ik direct in de juiste sfeer kwam. Het is steeds wennen als je van buiten naar binnen gaat, ik vond dan ook met moeite het bed – let wel: om op te zitten. Na een koet gesprek besloot ik dan maar naar het dorp te gaan maar ook daar was hij niet. In het teruggaan besefte ik dat ik het weer gelapt had, niet ingestreken enkele uren in de zon lopen zal me weer enkel uren slaap kosten.

Ik sprak nog met Yona over de aankoop van unga (maïsmaal) voor de kinderen van deze wijk (Naiborgoroso) en hij zou me later komen oppikken om aan de fotoreeks te beginnen.
Ondertussen heb ik enkele uren gepraat met Kisoi, Nyavuru en Nanyori, want de fotoreportage met Yona zal misschien voor morgen zijn. Op mijn vraag over het regenseizoen was het antwoord simpel: regen vanaf half november tot half maart en daarna niets meer.

Maasai de Boosere zou vanavond hier na het nieuws zeggen: “Het blijft overwegend droog met temperaturen tussen 30 en 35°C en windkracht 4 à 5 beaufort uit het oosten. Usiku mwema (goede nacht).