Heen en weer

Het was voor sommigen een onaangenaam vooruitzicht, die lange reis terug. Weliswaar maar tot Mto wa Mbu, maar toch nog een viertal uur.
Na de picknick werd nog een bezoek gebracht aan de Makonde, een stam gekend om hun houtsnijwerk in o.a. ebbenhout. De beelden in ebbenhout worden gesneden uit een boom, ebben genaamd, waarvan de kern van tak en stam door de leeftijd zwart kleurt en naar buiten toe uitgroeit. Na 80 tot 100 jaar zijn de stam en takken volledig zwart. De beeldjes en voorwerpen van dit zeer zware hardhout (het zinkt in het water) zijn zeer geliefd. Er werd druk onderhandeld over de prijs van de geschenken of herinneringsvoorwerpen, want een afscheid stond voor de deur.

Zeven mensen zouden huiswaarts keren, terwijl de anderen nog een week zouden vogelen op plaatsen waar vogelaars van dromen.
Na veertien dagen te hebben samengeleefd, in minder gewone omstandigheden, valt een afscheid niet gemakkelijk.
Na het afscheid van de vogelaars ging het richting luchthaven waar John en ik op onze beurt afscheid nemen. Ik had de datums van de vliegtuigtickets van de groep niet kunnen afwachten, waardoor ik enigszins moest gokken. Ik zou dus nog vijf dagen alleen doorbrengen alvorens op mijn beurt huiswaarts te keren.