Kijk eens naar het vogeltje

Zaterdagmorgen zouden er drie tenten worden opgezet. Eén ervan moest dienen om eventueel bagage in te stockeren, een tweede als mijn slaapplaats en een derde reserve. Om 3u kwam Eli Bariki met ophalen om via Karatu naar Arusha te rijden, maar – al drie dagen geleden beloofde - tenten waren er nog niet.
Toen ik stelde dat ik naar Arusha zou gaan nadat de tenten waren opgezet, ontstond er druk telefoonverkeer. Een uur later arriveerde Safari met drie tenten die ik dan zelf heb rechtgezet, want hij nog zijn compagnon hadden er enig idee van hoe te beginnen. Door deze vertraging was het 21u als we de kamers bij de paters Pallotine gingen checken. Nog even gebruik gemaakt van de douche met (heet) water en dan was het wachten tot 1.30u op de luchthaven van KIA.

Om 7.30u zaten we met z’n 23 aan de ontbijttafel bij de paters, om daarna de 3 uur durende rit naar Karatu aan te vatten. Na de lunch in Number One ging het richting Lambo waar de wandeling tot Endallah zou starten. John verloor nog even de weg en ondertussen werd John Gilba opgetrommeld als gids. De vogelspotters waren geladen als muilezels en de schrik kreeg me te pakken. Niet onterecht trouwens, want pas uit de bus gestapt hadden er al drie hun statief opgesteld en waren na een tijdje met moeite terug in beweging te krijgen. Tot een meter verder weer één of andere snoodaard zich op een tak zette om zich tentoon te stellen. En hop, daar werden de statieven weer opgesteld. Halfweg zag het er naar uit dat we op die manier voor donker niet zouden thuis geraken. Gelukkig werd het tempo iets opgevoerd, tot de hulp van een bezemwagen moest ingeroepen. Uiteindelijk was iedereen thuis en kreeg een ledikant toegewezen.

Na het avondmaal was iedereen ten zeerste opgetogen over de schitterende natuurwandeling en de uitstekende maaltijd, zodat men moe maar tevreden slapen ging.