“Tumechelewa kidogo”

Het heeft wat voeten in de aarde het zand gehad, vooraleer ik insliep, maar het lukt me steevast tegen de morgen aan.
Hoewel ik het me steeds voorneem, krijg ik het uiteindelijk niet over m’n hart om er later dan het afgesproken uur te zijn. Aangezien ik wist dat het eerder 9 of 10u zou worden, gebruikte ik de wachttijd om de website (off line) al wat bij te werken.
De ouders van de leerlingen van form I en III waren opgetrommeld om het geld voor het uniform te komen ophalen, want alle schoolgeld wordt rechtstreeks aan de school betaald. Na de eerste vader rond 8u, sijpelden er ongeveer elk half uur een andere ouder binnen, maar geen burgemeester, Yona of ander lid van het comité. De meeste ouders gingen in de schaduw onder een boom zitten of liggen, na de 6 à 7 km die ze te voet hadden afgelegd om hier te geraken. Om 11u wandelde ik langs de wachtende (ik ken niet iedereen en weet niet altijd wie waar recht op heeft, om het alleen te regelen. Bovendien spreken sommigen alleen maar het Maa) en ging naar de manyatta beneden.

Zes uur later, we lepelden het laatste van ons middagmaal naar binnen, stopte een jeep met het – onvolledige – comité. “Tumechelewa kidogo” (We zijn een beetje later) zei de burgemeester “want we zochten de directeur van de secundaire school en hebben uiteindelijk zijn adjunct meegebracht.”
Na enkele discussies over de afgesproken regels, die voor hun rekbaarder waren dan voor ons, bleef alles zoals afgesproken en werden de ouders binnengeroepen. Vergezeld van wat uitleg kreeg ieder zijn rechtmatig deel, waarop mzungu en mungu (god) werden bedankt.
“Morgenvroeg nog foto’s van 2 studenten nemen, baba” vroeg Yona. “Maak er morgennamiddag van, want morgen wil ik de berg beklimmen.”