Even naar boven

Zondag, en dus tijd voor een portie religie.
De Lutheraanse dienst was uitgekozen omwille van de veiling van geofferde producten na de dienst. Deed de pastoor nun extra zijn best of lag het aan ons kerkgangers? Er kwam maar geen einde aan de eerder saaie bedoening, waarbij een koor af en toe een liedje ten beste bracht.
Geleidelijk aan zakte iedereen af naar het kerkje, even verder, van de Pinkstergemeenschap. Hier was Rebecca één van de voortrekkers, waar iedereen mee zong en danste. Een zeer ritmisch gebeuren in vergelijking met de vorige dienst.
Toch waren er enige raakpunten in beide diensten: de wazungu moesten zich vooraan komen voorstellen en god werd de hemel in geprezen, terwijl de duivel naar de hel werd verbannen. Hoewel volgens de predikers deze laatste in ieder van ons huisde.

De wandeling naar het uitzichtpunt van Lake Manyara, in de namiddag, werd door bijna iedereen aangevat, ondanks de aanwezigheid van enkele ‘Avezakken’ (waaronder schrijver dezes). Een klim van lange duur, waarbij de eerste berg moest overschreden alvorens zich naar de top van de tweede berg te begeven. Beir, een krasse vierenzeventigjarige, kijkt niet op tegen zo’n klim maar draagt bovendien zijn telescoop met statief mee naar boven. Op het eindpunt, een rots boven op de top, staat hij als één van de eersten door zijn kijker flamingo’s te vogelen.
Ondertussen waren de jeeps aangekomen en had Tandao, zijn klanten kennende, voorzien in een warme pint of soda in afwachting van de zonsondergang.

Ondanks de vermoeidheid was iedereen rond het haardvuur het eens, een prachtig panorama als afsluiter.