Een indiaan tussen de negers

Vandaag was het kiekjesdag. Yona kwam me oppikken en we deden eerst 2 studenten op onze berg, daarna enkele beneden en in het centrum. Allen woonden in de wijk Naiborgoroso. Na de middag zouden we naar Monic gaan, een andere wijk van Engare Sero.

Als je uit het centrum er naar toe rijdt wordt het landschap nog ruwer dan tijdens de rit naar Engare Sero. Engare Sero is weliswaar maar een dorp, maar naar mijn voorzichtige schatting zo’n 20 km in doorsnede. De weg naar Monic maakt deel uit van de weg om van beneden aan het rif naar boven te rijden. Hier zijn slechts drie dingen volop aanwezig: zout in het meer, grond (alle grond is hier bouwgrond) en rotsen van kleine grind tot mensgrote brokken.
We kruisen één van de weinige beken (in het regenseizoen ware wildkolkende rivieren) waar we recht op het achterwerk van een oudere Maasai kijken die zich hier aan het nat maken was.
De mtendaji (zoiets als een schepen) riep dat hij zich best wat verder van de weg kon gaan wassen. Hierop zette de man zich recht en stak zijn vuist omhoog, spijtig dat men niet van alles een foto kan maken want dit was werkelijk een grappig zicht.

Na slechts de helft van de foto’s te hebben kunnen nemen (het is vakantie en vele studenten zijn uithuizig) keerden we terug. In het centrum kwamen we Marias tegen, behoorlijk aangeschoten. Hij moet zich laten gaan hebben in de ‘pombe’ (een plaatselijk gestookte - stertke – drank) en toen hij me zag kwam hij afgewaggeld en vroeg me uit te stappen. Een verzoek dat ik liever liet voorbijgaan, maar beloofde hem de volgende dag te zien. Daarop begon hij te wenen (waarschijnlijk van dronkenschap) en ik zei tegen Yona “twende”.

Hoewel ik de bus met zonnecrème in mijn zicht had gezet is het er nog niet van gekomen er gebruik van te maken. Zo’n laagje aanbrengen waarin zich al het stof van die dag kan verzamelen spreekt mij niet zo aan. De temperatuur van vandaag maak echter dat het schouwtoneel hier niet een blanke en vele negers zal zijn, maar een indiaan tussen de negers.

Och, wat krabben en wat woelen en dan hebben we dat ook gehad.